Een feest in Silo

‘Toen zeiden zij: Zie, er is in Silo een feest voor de HEERE, dat van jaar tot jaar gehouden wordt ten noorden van het huis van God, aan de zijde waar de zon opgaat van de hoofdweg, die omhoog voert van het huis van God naar Sichem, en ten zuiden van Lebona’ (Richt. 21:19).

God had het volk Israël gezegd dat wanneer het in het land Kanaän zou komen, Hij een plaats zou uitkiezen ‘om Zijn Naam daar te vestigen’ (Deut. 12:5). Op die plaats moesten de Israëlieten hun offers brengen en de Heere aanbidden en nergens anders (vs. 11-14). Drie keer per jaar moesten ze daar verschijnen: voor de viering van het Feest van de ongezuurde broden, het Wekenfeest en het Loofhuttenfeest (Deut. 16:16). De Heere had eerst Silo aangewezen als de plaats waar aanbeden moest worden (Jer. 7:12); later werd dat Jeruzalem.

Iedere Israëliet moest ongetwijfeld weten waar Silo lag! In Richteren 21 lezen we echter over mensen die heel nauwkeurig de weg naar Silo uitgelegd moeten krijgen. Maar ze hadden de weg ook moeten kennen zonder dat die hun werd verteld! Ze wisten zelfs niet van de jaarlijkse feesten die daar gevierd werden en moesten ook daarvan op de hoogte gebracht worden. Natuurlijk was dit alles kenmerkend voor de bedroevende toestand in die tijd in Israël – een tijd waarin ‘een ieder deed wat juist was in zijn ogen’ (vs. 25).

Maar verschilt dat nu zo veel van onze eigen tijd? We lezen dat Christenen moeten vergaderen in de Naam van de Heere Jezus (Matth. 18:20) en op de eerste dag van de week moeten samenkomen om ‘brood te breken’ (Hand. 20:7) en voor ‘gebed’ (Hand. 2:42). Ze moeten ‘naderen’ om als priesters te aanbidden zonder enig onderscheid tussen geestelijkheid en lekendom (Hebr. 10:22). Het Hoofdschap van Christus moet erkend worden (1 Kor. 11:2-16). Elke broeder moet iets hebben tot opbouw van allen en als iemand spreekt, moet het zijn als uitspraken van God (1 Kor. 14:26; 1 Petr. 4:10-11). 

Net zoals in de situatie in het boek Richteren zijn er maar weinig Christenen die dit in praktijk brengen of het zelfs maar zien in het Woord! Wanneer we deze dingen bespreken met andere gelovigen, gebeurt het vaak dat ze er niet van op de hoogte zijn dat dit de manier is waarop Christenen behoren samen te komen en zijn ze verrast dat dit nog steeds mogelijk is.

B. Reynolds